Monday, January 21, 2019

Removing A Misconception And Arrival of Muslims In India भारत में मुसलामानों का आगमन और एक ग़लतफ़हमी का निवारण




गुलाम गौस सिद्दीकी, न्यू एज इस्लाम
एक ग़लतफ़हमी जिसकी चपेट में प्रख्यात व्यक्तित्व, प्रसिद्ध व प्रभावी राजनीतिज्ञ बहुत अधिक आ रहे हैं और जनता के मस्तिस्क पर प्रभाव डाल रहे हैं वह यह कि भारत में इस्लाम का प्रचार प्रसार दमन व उत्पीड़न के माध्यम से हुआl इस ग़लतफ़हमी के समर्थकों की लम्बी सूची तैयार की जा सकती है मगर यहाँ यह उद्देश्य नहीं बल्कि संक्षिप्तता की बंदिशों का लिहाज़ रखते हुए इस ग़लतफ़हमी का निवारण आवश्यक हैl
पहले तो ग़लतफ़हमी के विभिन्न अर्थ पर ध्यान दीजिये वह यह हैं छल, कपट, धोखा, झांसा और भूल चूक इत्यादि (फिरोजुल लुगात)l अगर यह वास्तव में भूल चूक या अज्ञानता का मामला है तो इस पर कोई शरई मवाखज़ह (पूछ ताछ) नहीं शर्त यह है कि वास्तविकता का ज्ञान प्राप्त हो जाने के बाद इस भूल चूक से त्वरित रूप से रुजूअ (वापसी) कर लिया जाए लेकिन इस ग़लतफ़हमी से छल करना, कपट और धोका देना उद्देश्य है तो मैं समझता हूँ इसका रूहानी इलाज किया जाए और यह केवल वास्तविक बनाने वाले (ख़ालिक ए हकीकी) के इरशादात ही से संभव हैl
अल्लाह पाक कुरआन में इरशाद फरमाता है: (وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا) अर्थात “और उनसे अगले फरेब कर चुके हैं तो सारी खुफिया तदबीर का मालिक तो अल्लाह ही हैl” (सुरह अल रअद १३:४२)
अल्लाह पाक का इरशाद है: (وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ أَكَابِرَ مُجْرِمِيهَا لِيَمْكُرُوا فِيهَا ۖ وَمَا يَمْكُرُونَ إِلَّا بِأَنفُسِهِمْ وَمَا يَشْعُرُونَ) अनुवाद: “और इसी तरह हमने हर बस्ती में उसके मुजरिमों के सरदार किये कि उसमें दावं (मक्र) खेलें और दावं नहीं खेलते मगर अपनी जानों पर और उन्हें शउर नहीं” (सुरह अल इनआम: ६:१२३)
अल्लाह पाक का इरशाद है: (يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ) “फरेब दिया चाहते हैं अल्लाह और ईमान वालों को और वास्तव में फरेब नहीं देते मगर अपनी जानों को और उन्हें शउर नहींl” (सुरह अल बकरह २:९)
प्रश्न यह है कि आख़िर गलतफहमी पैदा करने का उद्देश्य क्या है? भारतीय जनता को इस बात से धोखा देने का उद्देश्य क्या है कि इस्लाम जबरदस्ती के माध्यम से फैला या मुसलामानों ने जबरदस्ती के माध्यम से इस देश में इस्लाम फैलाया? क्या वह इसके माध्यम से यह साबित करना चाहते हैं कि मुसलमान फसादी हैं और स्वयं अमन के सफीर? याद रखिये कभी कभी अमन के प्रचारक को इस बात का एहसास नहीं होता कि वह स्वयं फ़साद फैला रहे होते हैंl कुरआन ए पाक ने इस वास्तविकता को खूब स्पष्ट अंदाज़ में बयान फरमा दिया हैl
अल्लाह पाक का इरशाद है: (وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ  أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَـٰكِن لَّا يَشْعُرُونَ) अनुवाद: “और उनसे कहा जाए जमीन में फसाद ना करो, तो कहते हैं हम तो संवारने वाले हैं, सुनता है वही फसादी हैं मगर उन्हें शउर नहीं” (२:११,१२)
जैसा कि ऊपर गुजरा कि इस छोटे से गुलाम की लेखन का मूल उद्देश्य एक गलतफहमी का निवारण है लेकिन इसके संदर्भ में कुछ बिंदु भी लेखनी में लाना अपने विषय के हक़ में बेहतर समझता हूँl इन बिन्दुओं का संबंध उन कलम व फ़िक्र वालों से है जो भावनाओं के लय में बह कर एक वास्तविकता को दोसरी वास्तविकता के साथ बयान करने की ज़हमत गवारा नहीं करतेl इतिहास के पुस्तकों के अध्ययन के बाद मुझे इस वास्तविकता में कोई भ्रम नहीं कि भारत में इस्लाम के प्रचार व प्रसार में सूफिया और मशाइख की भूमिका बहुत महत्वपूर्ण रही है जो अवश्य सोने के पानी से लिखे जाने के काबिल हैl
लेकिन इसके साथ दोसरी वास्तविकता बयान करना बहुत आवश्यक है कि भारत में मुसलामानों की आमद का सिलसिला दौरे रिसालत मआब सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम में ही शुरू हो चुका था, फिर यह सिलसिला दौरे सहाबा व ताबईन में बरकरार रहाl फिर इसके बाद एक दौर वह भी रहा जब मुस्लिम सुल्तान व धनी लोग भारत में आए, भारत के विभिन्न क्षेत्रों में उनकी जंगें हुईं इन जंगों के असबाब व मोहरिकात की एतेहासिक विवरण में बहुत विरोधाभास हैं, जो स्वयं एक स्थाई विषय का मोहताज हैl विचारणीय बिंदु यह है कि इस्लाम की कुबूलियत का दारोमदार दिल से मानना और जुबान से इकरार करना है, तो जिस ने किसी हिंसा के सामने जुबान से इकरार तो कर लिया लेकिन दिल से ईमान नहीं लाया तो ऐसे व्यक्ति का ईमान अल्लाह पाक की बारगाह में स्वीकार्य नहीं है क्योंकि ईमान जुबान से इकरार और दिल से तस्दीक का नाम है अर्थात जुबान से इकरार करने के साथ दिल से मानना भी अनिवार्य हैl अगर यह मान भी लिया जाए कि किसी मुस्लिम बादशाह ने किसी व्यक्ति पर इस्लाम कुबूल करवाने पर जब्र किया तो ऐसी स्थिति में उसका इस्लाम स्वीकार करना अल्लाह की बारगाह में स्वीकार्य नहीं होगा दिल से मानना भी अनिवार्य हैl दोसरी महत्वपूर्ण बात यह है कि मुसलामानों के लिए कुरआन व सुन्नत की रौशनी में ईमान व इस्लाम के अहकाम का मसला हल करना होता है नाकि सुलतान और अमीरl ध्यान रखिये कि यहाँ मुस्लिम सलातीन व उमरा के आमाल से बहस नहीं बल्कि शरई स्रोतों का उल्लेख है और यह बात हम संक्षिप्त तौर पर जान चुके हैं कि शरीअत ने दीन में जब्र करने की अनुमति किसी को नहीं दीl
भारत में मुसलामानों का आगमन
प्रोफ़ेसर अब्दुल्लाह मलिक अपनी किताब “तारीखे पाक व हिन्द” में लिखते हैं:
“इस्लाम मज़हब की हैसियत से पहले दक्षिण भारत पहुंचाl मुसलमान व्यापारी और प्रचारक सातवीं शताब्दी ईसवी में मालाबार और दक्षिणी साहिलों के दोसरे क्षेत्रों में आने जाने लगेl मुसलमान चूँकि बेहतरीन अख़लाक़ व किरदार के मालिक और व्यापारिक लेन देन में विश्वासयोग्य साबित हुए थेl इसलिए मालाबार के राजाओं, व्यापारियों और आम लोगों ने उनके साथ सहिष्णुता का व्यवहार कियाl इसलिए मुसलमानों ने उप महाद्वीप पाक व हिन्द के पश्चिमी साहिलों पर निश्चित भूमि प्राप्त कर मस्जिदें निर्माण कींl और अपने दीन के प्रचार में व्यस्त हो गएl हर मुसलमान अपने अख़लाक़ और अमल के एतेबार से अपने दीन का प्रचारक था परिणामस्वरूप जनता उनके अख़लाक़ व आमाल से प्रभावित होती चली गईl व्यापार और प्रचार का यह सिलसिला एक शताब्दी तक जारी रहा यहाँ तक कि मालाबार में इस्लाम को पर्याप्त बढ़ावा प्राप्त हुआ और वहाँ का राजा भी मुसलमान हो गयाl दक्षिण भारत में इस्लाम को बढ़ावे का कारण यह भी था कि उस जमाने में दक्षिण भारत मज़हबी कशमकश का शिकार थाl हिन्दू धर्म के अनुयायी बुद्ध मत और जैन मत के कट्टर विरोधी और उनको जड़ से उखाड़ने में व्यस्त थेl इन परिस्थितियों में जब इस्लाम के प्रचारकों ने तौहीद बारी तआला का प्रचार किया और जात पात छूत छात को बेकार और मानवता के खिलाफ करार दिया, तो जनता जो हज़ारों वर्षों से तफरकात और इम्तियाज़ात का शिकार हो रही थी, बेइख़्तियार इस्लाम की ओर झुकने लगीl चूँकि हुकूमत और समाज की ओर से धर्म परिवर्तन पर कोई प्रतिबन्ध नहीं थाl इसलिए हज़ारों गैर मुस्लिम मुसलमान हो गएl (तारीखे पाक व हिन्द, प्रोफेसर अब्दुल मलिक, पृष्ठ ३९०)
प्रोफेसर अब्दुल मलिक के इस उद्धरण से पता चलता है कि भारत में मुसलमानों का आगमन नबी सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम के ६३२ ईसवी में पर्दा फरमाने के सत्तर अस्सी वर्षों बाद अर्थात सातवीं शताब्दी में प्रारम्भ हुआl दोसरी बात यह मालुम हुई कि मुसलामानों के संबंध भारत के राजाओं के साथ अच्छे थे, उनकी सहिष्णुता, अच्छे आचरण, दियानतदारी, निष्पक्ष व्यवहार ने भारत के निवासियों का दिल जीतने में महत्वपूर्ण भूमिका अदा कियाl
कुछ इतिहासकारों और कलमकारों ने भारत में मुसलमानों के आगमन को तीन या चार भागों में बांटते हैं, लेकिन मेरा विचार है उन्हें तीन दौर में बयान करना अधिक सही हैl वह तीन दौर यह हैं (१) दौरे रिसालत (२) दौरे सहाबा और ताबईन (३) दौरे सूफिया ए किराम व मशाइख ए इज़ाम
दौरे रिसालत और भारत में मुसलमानों का आगमन
कहा जाता है कि मालाबार के तटवर्ती क्षेत्र पर इस्लाम के आने से पहले अरब व्यापारी आया करते थेl यह सिलसिला अरब में इस्लाम के आने के बाद भी चलता रहाl भारत में आने वाले अरब व्यापारियों के माध्यम से राजा चीरामण पीरुमल को रसूलुल्लाह सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम के बारे में पता चला और फिर वह आप सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम की खिदमत में आकर इस्लाम में दाखिल हो गएl इतिहासकारों के अनुसार भारत में इस्लाम के आमद की यह सबसे पहली घटना थीl
राजा चीरामण पीरुमल का संबंध उपमहाद्वीप की चीरा साम्राज्य (केरला) से थाl इस्लाम कुबूल करने के बाद वह ताजुद्दीन नाम से प्रसिद्ध हुएl दरबारे रिसालत में जा कर इस्लाम कुबूल करने के बाद जब राजा चीरामण पीरुमल ताजुद्दीन देश में वापस आए तो उनके साथ कुछ सहाबा भी तशरीफ लाए, लेकिन सफ़र के बीच ताजुद्दीन रज़ीअल्लाहु अन्हु का इन्तेकाल हो गयाl वह सहाबा जो राजा चीरामण (ताजुद्दीन) के साथ थे जब भारत पहुंचे तो ताजुद्दीन के वारिस उनके साथ सम्मान और अच्छा आचरण करते थेl वह सहाबा कौन थे, उनके नाम क्या हैं, और आखीर क्यों अब तक इस पर शोध कार्य नहीं हुआ और अगर हुआ तो क्यों हमारी आँखों से ओझल है? शोधकर्ता व बुद्धिजीवियों को इस ओर ध्यान देने की आवश्यकता हैl
दौरे सहाबा व ताबईन और भारत में मुसलमानों का आगमन
राजा चीरामण (ताजुद्दीन रज़ीअल्लाहु अन्हु) के वारिसों में से भी एक बादशाह रसूलुल्लाह सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम से अनुग्रह प्राप्ति के उद्देश्य से मदीना तशरीफ ले गए थेl लेकिन उनके पहुँचने तक रिसालत का दौर खत्म हो चुका था और दोसरे खलीफा हज़रत उमर रज़ीअल्लाहु अन्हु का दौर चल रहा थाl जब वह बादशाह लौटे तो उनके साथ कुछ सहाबा व ताबईन की एक जमात भी भारत के क्षेत्र मालाबार तशरीफ लाइl उनमें सबसे प्रसिद्ध नाम जो एतेहासिक पन्नों में उल्लेख हुए वह हज़रत मालिक बिन दीनार रज़ीअल्ल्लाहू अन्हु हैंl इस बात पर असहाब का मतभेद है कि वह सहाबी हैं या ताबई, हालांकि जम्हूर उन्हें ताबई मानते हैंl हज़रत मालिक बिन दीनार का मज़ार शरीफ आज भी केरला राज्य में कासिर गौड़ जिले में मौजूद हैl अगर कोई शोधकर्ता या इतिहासकार हज़रत मालिक बिन दीनार और भारत आने वाले दोसरे सहाबा व ताबईन के संबंध में खोज व शोध करके अधिक विवरण पेश करें तो अवश्य यह इतिहास का एक कीमती सरमाया होगाl जब हज़रत मालिक बिन दीनार के साथ दोसरे सहाबा व ताबईन भारत तशरीफ लाए तो राजा चीरामण (ताजुद्दीन रज़ीअल्लाहु अन्हु) के वारिसों ने उन असहाब की बहुत खिदमत की, उनके साथ सम्मान से पेश आए और फिर उन वारिसों ने अपने पिता के नाम से एक मस्जिद निर्माण करवाई जो आज भी चीरामण पीरुमल जुमा मस्जिद के नाम से केरला राज्य में स्थित मीथाला गाँव में मौजूद हैl
इसके अलावा एक और घटना प्रसिद्ध है कि सकीफ़ कबीले से संबंध रखने वाले तीन सहाबी भाई दोसरे सहाबा की जमात के साथ भारत के शहर मुंबई के निकट चेम्बूर या संबुर नामक एक तट के निकट उतरेl कुछ सहाबा ने उसकी जगह रहने का निर्णय कर लिया दीन की तबलीग में लग गएl मगर जब बाकी सहाबा कुछ दिनों बाद अपने देश लौटे और हज़रत उमर रज़ीअल्लाहु अन्हु के पास पहुंचे तो हज़रत उमर ने उन सहाबियों को बिना मशवरे और बिना तैयारी के सफ़र पर जाने से रोक दियाl
सूफिया और मशाइख का दौर
पहले यह बयान करना आवश्यक है कि सभी सहाबा सूफी थे, लेकिन इसके बावजूद वह सूफी से प्रसिद्ध नहीं हुए क्योंकि सहाबियत का उच्च दर्जा मिलने के बाद उन्हें सहाबी के अलावा किसी और शब्द से जोड़ना उचित नहीं होताl जब हम सहाबी कहते हैं तो यह बात हमारे मन में होती है कि वह मुत्तकी व परहेज़गार भी हैं, शरीअत व तरीकत और हकीकत व मारफत की अच्छी पहचान रखते हैं, तो वह सूफी भी हैं, दीनदार भी हैं, अमानत दार भी हैं खुदा तरस और रज़ा जू भी हैंl लेकिन वह सहाबी नहीं मगर मुत्तकी व परहेज़गार औलिया माने जाते हैं उनकी ओर ही इस तीसरे दौर की निस्बत उद्देश्य हैl
जब भारत में मुस्लिम राजाओं और अधिकारियों के प्रवेश का प्रारम्भ हुआ तो उनके साथ साथ सूफिया ए माशाइख भी अधिक संख्या में आएl सबसे पहले भारतीय सूफिया में जिन्होंने अपने हुस्ने अख़लाक़, रवादारी, नर्म गोई और वुसअते फ़िक्र व नज़र से भारतीयों को प्रभावित किया उनमें कुछ उल्लेखनीय प्रसिद्ध नाम यह हैं: फ़ारसी भाषा में तसव्वुफ़ पर लिखी गई मूल्यवान पुस्तक कश्फुल महजूब के लेखक हज़रत दाता गंज बख्श हजवेरी, हज़रत शहाबुद्दीन सहर्वर्दी के शिष्य अज़ीज़ शैख़ जलालुद्दीन तबरेज़ी, हज़रत ख्वाजा गरीब नवाज़ मुइनुद्दीन चिश्ती अजमेरी, सैयद जलालुद्दीन बुखारी, ख्वाजा कुतुबुद्दीन बख्तियार काकी, बाबा फरीदुद्दीन गंज शकर, हज़रत निज़ामुद्दीन औलिया, हज़रत जलालुद्दीन सुर्ख पोश और बहाउद्दीन ज़करिया मुलतानी इत्यादि रह्मतुल्लाही अलैहिम अजमइनl इस इतिहास का इनकार नहीं किया जा सकता कि इन बुज़ुर्गाने दीन से पहले उपमहाद्वीप पाक व हिन्द में इस्लाम की शमा रौशन हो चुकी थीl
इन तीनों दौर में इस्लाम की तरवीज व इशाअत हुईl  सहाबा हों या ताबईन व तबा ताबईन, सूफिया हों या मशाइख सभी अल्लाह वालों ने सीरत रसूले करीम सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम से हुस्ने अख़लाक़, इखलास व नरमी और नेक किरदार व अमल की खुबसूरत शिक्षाएं प्राप्त की थी यही कारण है कि वह इन शिक्षाओं पर अमल करके भारतीयों के दिलों को जीतने में सफल हुएl उन्होंने दावत व तबलीग के मैदान में कभी भी शरीअत की मुखालिफत नहीं की क्योंकि शरीअत का उसूल है कि इस्लाम की दावत व तबलीग में जबरदस्ती की कोई जगह नहीं तो आप हज़रात ने कभी किसी पर जब्र नहीं कियाl
واللہ ورسولہ اعلم بالصواب

The Contextual Ayat In The Qur'an ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ യുദ്ധങ്ങളെയും, ഹദീസിന്റെയും ശരീഅതിന്റെയും ദിവ്യത്വത്തെയും സൂചിപ്പിക്കാൻ ഇറങ്ങിയ ഖുർആനിലെ സന്ദർഭോചിതമായ ആയത്തുകളുടെ സമകാലി



ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ യുദ്ധങ്ങളെയും, ഹദീസിന്റെയും ശരീഅതിന്റെയും ദിവ്യത്വത്തെയും സൂചിപ്പിക്കാൻ ഇറങ്ങിയ ഖുർആനിലെ സന്ദർഭോചിതമായ ആയത്തുകളുടെ സമകാലിക പ്രായോഗികതയെ സുൽത്താൻ ഷാഹിൻ അന്വേഷിക്കുന്നു
യു. എൻ. ഹ്യൂമൻ റൈറ്റ്സ് കൗൺസിൽ,ജനീവ
അജണ്ട ഐറ്റം നമ്പർ 8
ജനറൽ ഡിബേറ്റ് 26 -10-2016
By Sultan Shahin, Founder Editor New Age Islam
ഓറൽ സ്റ്റേറ്റ്മെൻറ് ഓൺ ബീഹാൽഫ്‌ ഓഫ് ഏഷ്യൻ യൂറോഷെയ്‌ൻ ഹ്യൂമൻ
റൈറ്സ് ഫോറം
മിസ്റ്റർ പ്രസിഡന്റ്‌
9/11 നു പതിനഞ്ചു വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം, അക്രമാസക്തമായ ഇസ്ലാമിക തീവ്രവാദത്തിന്റെ ആഘാതം കൂടുതൽ സങ്കീർണവും മാരകവുമാണ്. ലോകത്തെമ്പാടു നിന്നും വരുന്ന മുപ്പതിനായിരത്തോളം മുസ്ലിമുകൾ ഉത്സാഹത്തോടെ പ്രഖ്യാപിത ഇസ്ലാമിക് സ്റ്റേറ്റിൽ ചേരുകയും മനുഷ്യത്തോതിന്നെതിരായി  യുദ്ധം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നത്  ഒട്ടേറെ ആശയകുഴപ്പം സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു സമാധാന - ബഹുസ്വര മതം തകിടംമറിഞ്ഞ് ഭീകരവും നിഷ്ഠൂരവുമാവാൻ ഇത്രവേഗം എങ്ങനെ സാധിക്കുന്നു?
     സാമൂഹികവും, സാമ്പത്തികവും, രാഷ്ട്രീയവും, മാനസികവുമായി നിരവധി ഘടകങ്ങൾക്കിടയിൽ വംശീയതയുടെയും മേൽക്കോയ്മയുടെയും ഏകാധിപത്യത്തിന്റെയും  ജിഹാദി ഐഡിയോളജിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ദുർബലരായ ജനങ്ങളെ ബ്രെയിൻവാഷ് ചെയ്യുന്നതാണ് പൊതുവായ ഘടകം.
ഇത് ഇസ്ലാമിൻറെ ലജ്ജാകരമായ ദുരുപയോഗമാണ്. സമാധാനവും, ബഹുസ്വരതയും, സഹവർത്തിത്വവും, നല്ല അയൽവാസി ബന്ധവും പഠിപ്പിക്കുന്ന മോക്ഷത്തിന്റെ  ആത്മീയ പാതയായ  ഇസ്ലാമിൻറെ. പക്ഷേ ഇവിടെ ഒരു കാരണം ഉള്ളത്, എന്തുകൊണ്ടാണ് ജിഹാദി ഐഡിയോളജിക്ക്‌  സ്വീകാര്യത ലഭിച്ചു എന്നുള്ളതാണ്. ഇതിനെ സ്ഥിരീകരിക്കുന്ന ലിബറൽ ചിന്താഗതിക്കാരായ പ്രശസ്ത പണ്ഡിതന്മാരുടെ ഫത്‌വകൾ നിഷ്ഫലമാകുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണ്?
അവിശ്വാസികൾ എന്ന് അവർ പരിഗണിക്കുന്ന നിരപരാധികളെ ആക്രമിക്കാൻ ചില മുസ്ലിമുകൾക്ക് നൂറു ശതമാനം  ഉറപ്പ് നൽകുകയും അതിലൂടെ അല്ലാഹുവിൻറെ തൃപ്തിയും സ്വർഗ്ഗപ്രാപ്തിയും  ലഭിക്കും എന്നതിലേക്ക് എത്തിക്കാൻ ജിഹാദികൾക്ക് എങ്ങനെ സാധിക്കുന്നു?
     നമ്മുടെ പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിന്റെ ചില അടിസ്ഥാന പ്രത്യേകതകൾ പുനരാലോചന നടത്തണമെന്നത് വ്യക്തമാകുന്നു. ഇസ്ലാമിലെ മദ്ഹബ്കളുടെ സമവായ  പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളിൽ നിന്നും ജിഹാദി തീയോളജി വളരെ വ്യത്യാസമില്ല എന്നതാണ് ജിഹാദിസത്തിന്റെ വളർച്ചയിലെ പ്രധാനഘടകം. വിശുദ്ധ ഖുർആനിന്റെ യുദ്ധ കാല ആയത്തുകൾ അതിൻറെ പശ്ചാത്തലം നോക്കാതെ മുസ്ലിമുകൾ സാർവത്രിക പ്രായോഗികമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതായി ജിഹാദുകൾ ദുർ വ്യാഖ്യാനം ചെയ്യുന്നു.  എന്നാൽ ഇസ്ലാമിന്ന്  ക്ഷീണം സംഭവിക്കുന്നതും ജിഹാദിസത്തിന്ന്  ഗുണകരമായിട്ടുള്ളതും റദ്ദാക്കൽ പ്രമാണമാണ്.മക്കയിലെ സമാധാന ആയത്തുകളെ മദീനയിലെ സംഘട്ടന യുദ്ധകാല ആയത്തുകൾ കൊണ്ട് റദ്ദ്  ചെയ്തതായാണ് പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നത്.

     ഹദീസിന്റെയും ശരീഅത്തിന്റെയും വേദാന്ത ശാസ്ത്രവും അതിൻറെ സാർവത്രിക പ്രായോഗികതയും, ജിഹാദിനോടുള്ള അപരാജയവും അതുപോലെതന്നെ സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങളുമായും കുട്ടികളുമായും സ്വവർഗ്ഗ ഭോഗനവുമായെല്ലാം   ബന്ധപ്പെട്ട വിഷയങ്ങളിൽ ഇസ്ലാമിലെ പ്രധാന ധാരകൾ പുനരാലോചന  ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.

Human Beings are Destroying Life on Earth but Deluding Ourselves that We are Not




By Robert J. Burrowes, New Age Islam

17 January 2019

It is easy to identify the ongoing and endless violence being inflicted on life on Earth. This ranges from the vast multiplicity of assaults inflicted on our children and the biosphere to the endless wars and other military violence as well as the grotesque exploitation of many peoples living in Africa, Asia and Central/South America. But for a (very incomplete) list of 40 points see ‘Reflections on 2018, Forecasting 2019’.

However, despite the obvious fact that it is human beings who are inflicting all of this violence, it is virtually impossible to get people to pay attention to this simple and incontrovertible fact and to ask why, precisely, are human beings behaving in such violent and destructive ways? And can we effectively address this cause?

Of course, one part of this problem is the existence of many competing ideas about what causes violence. For example, some ideologies attribute the cause to a particular structural manifestation of violence, such as patriarchy (which generates a gendered system of violence and exploitation) or capitalism (which generates a class system of violence and exploitation). However, none of these ideologies explains why humans participate in structures of violence and exploitation in the first place. Surely a person who was not violent and exploitative to begin with would reject such violent and exploitative structures out of hand and work to create nonviolent and egalitarian structures instead.

But most people really just accept the elite-promulgated delusion that humans are innately dysfunctional and violent and this must be contained and controlled by socialization processes, laws, legal systems, police forces and prisons or, in the international arena, by such measures as economic sanctions and military violence. It is a rare individual who perceives the blatant dysfunctionality and violence of socialization, laws, legal systems, police forces, prisons, economic sanctions and military violence, and how these institutions and their violence serve elite interests.

Hence, humans are trapped in a cycle of attempting to address the vast range of manifestations of violent human behaviour – the wars, the climate catastrophe, destruction of the environment, the economic exploitation of vast sectors of the human population (women, indigenous peoples, working peoples…), the military dictatorships and occupations – without knowing what, fundamentally, causes dysfunctional and violent human behaviours and draws many people to participate in (and benefit from) violence in whatever form it takes.

Well I, for one, find it boring to see the same manifestations of violence repeated endlessly because we do not understand or address the fundamental cause (and so even well-meaning efforts to address it in a variety of contexts are doomed to fail). How about you?

Moreover, I find it boring to listen to (or read about) people endlessly deluding themselves about the violence; that is, deluding themselves that it isn’t happening, ‘it was always like that’, ‘it isn’t as bad as it seems’, ‘nothing can be done’, ‘there is another explanation’, that I am ‘doing enough already’, and so on.

To illustrate the above let me write some more frequent examples of people deluding themselves about the cause. You may have heard delusions like these expressed yourself; you may know some of the many others.

1. ‘The child deserved the punishment.’
2. ‘She asked for it.’
3. Violence is innate: it is ‘in our nature’.
4. ‘War is inevitable.’
5. The people in Africa/Asia/Central/South America ‘have always been poor’.
6. ‘The weather hasn’t changed; it was like that when I was a child.’
7. ‘We can’t control Mother Nature.’
8. ‘Nature is abundant.’

Of course, the most common delusional state is the one in which most people are trapped: they are just not paying significant attention to critical issues and have no knowledge (and informed opinion) about them but allow themselves to be distracted from reality by the various elite channels used for doing so, such as the corporate media.

So why do most people delude themselves rather than carefully observe reality, seek out and analyze the evidence in relation to it, and then behave appropriately and powerfully in response?

Because they are (unconsciously) terrified.

‘Is that all?’ you might say. ‘Surely the explanation for dysfunctional (and violent) human behaviour is more complex than that! Besides, when people I observe doing the sorts of dysfunctional and violent behaviours you mention above, they don’t look frightened, let alone terrified.’

So let me explain why the explanation above – that most human beings live in delusion, behave dysfunctionally and violently, fail to observe and analyze reality and then behave powerfully in response to it, because they are terrified – is the complete explanation and why people who are utterly terrified don’t ‘look frightened’.

At the moment of birth, the human individual has a genetically-embedded potential to seek out and powerfully pursue their own unique destiny by progressively developing a complex set of capacities to observe and listen, to think and feel, to analyze and evaluate, to plan and strategize, and to behave with awareness and power in response to their own astute insight into reality and the guidance provided by their conscience.

However, rather than nurture this potential so that the child grows up deeply in touch with their conscience, sensing capacities, thoughts, feelings and other faculties necessary to seek out and powerfully travel their own unique path, the significant adults in the child’s life immediately start to ‘socialize’ (that is, terrorize) the child into conforming with culturally and socially-acceptable norms of thought and behaviour on the basis that one human is more-or-less identical with another (give or take some minor variations among races, languages….).

The idea that each human mind might be unique in the way that each body is unique (while conforming to a general pattern in relation to shape, height and other physical characteristics) never even occurs to anyone. The idea that their child could have the potential to be as creative, powerful and unique as Leonardo Da Vinci, Mary Wollstonecraft, Sojourner Truth, Albert Einstein, Mohandas K. Gandhi or Rosalind Franklin never enters the mind of the typical parent.

Instead, we parent and teach children to conform to an endless sequence of beliefs and behavioural norms on the basis that ‘one size fits all’ because we are literally (but unconsciously) terrified that our child might be ‘different’ or, horror of horrors, unique! And we reward most highly those individuals who do conform and can demonstrate their conformity by passing, often literally, the endless series of socially-approved tests, formal and otherwise, that we set. See, for example, ‘Do We Want School or Education?’

The last thing we want is an individual who fearlessly thinks, feels and behaves as they personally decide is best for themselves, perhaps even because their conscience dictates. But when they do act out of their own volition, we punish them to ensure that behaviour that is generated by their unique ‘Self’ is, if possible, terrorized out of them.

Of course, there are ‘good reasons’ for doing this. If we want obedient students, soldiers, employees and citizens, it is the perfect formula. Terrorize the child when they are young and obedience to a set of parentally/socially-approved beliefs and behaviours is virtually guaranteed.

Equally importantly, by starting this onslaught against the child from the moment of birth, they will grow up utterly unaware of the fact that they were terrorized out of becoming their ‘True Self’ and seeking their own unique destiny so that they could be the slave of their society, performing some function, menial or even ‘professional’, after they have submitted to sufficient training. The slave who never questions their role is truly a slave. And that is what we want!

Equally importantly, the person who has fearfully surrendered their Self at the alter of physical survival cannot observe or listen to the fear expressed by anyone else, including their own children. So they simply ‘fail to notice’ it.

So what, exactly, do we do so that each human being’s individual Self is crushed and they are rendered too terrified, self-hating and powerless to pursue their own life path, to honestly observe and listen to their own children and to mindfully consider the state of our world and act powerfully in response?

We inflict enormous, ongoing violence on the child, starting immediately after their birth.

‘How?’ you might ask. ‘I don’t scream at or hit my child. And I never punish them.’

Well, if that is true, it is a good start.

But, unfortunately, it is far more complex than these obvious types of violence and, strange though it may seem, it is not just the ‘visible’ violence (such as hitting, screaming at and sexually abusing) that we normally label ‘violence’ that causes the main damage, although this is extremely damaging. The largest component of damage arises from the ‘invisible’ and ‘utterly invisible’ violence that we adults unconsciously inflict on children during the ordinary course of the day. Tragically, the bulk of this violence occurs in the family home and at school. See ‘Why Violence?’ and Fearless Psychology and Fearful Psychology: Principles and Practice.

So what is ‘invisible’ violence? It is the ‘little things’ we do every day, partly because we are just ‘too busy’. For example, when we do not allow time to listen to, and value, a child’s thoughts and feelings, the child learns to not listen to themSelf thus destroying their internal communication system. When we do not let a child say what they want (or ignore them when they do), the child develops communication and behavioral dysfunctionalities as they keep trying to meet their own needs (which, as a basic survival strategy, they are genetically programmed to do).

When we blame, condemn, insult, mock, embarrass, shame, humiliate, taunt, goad, guilt-trip, deceive, lie to, bribe, blackmail, moralize with and/or judge a child, we both undermine their sense of Self-worth and teach them to blame, condemn, insult, mock, embarrass, shame, humiliate, taunt, goad, guilt-trip, deceive, lie, bribe, blackmail, moralize and/or judge.

The fundamental outcome of being bombarded throughout their childhood by this ‘invisible’ violence is that the child is utterly overwhelmed by feelings of fear, pain, anger and sadness (among many others). However, mothers, fathers, teachers and other adults also actively interfere with the expression of these feelings and the behavioral responses that are naturally generated by them and it is this ‘utterly invisible’ violence that explains why the dysfunctional behavioral outcomes actually occur.

For example, by ignoring a child when they express their feelings, by comforting, reassuring or distracting a child when they express their feelings, by laughing at or ridiculing their feelings, by terrorizing a child into not expressing their feelings (e.g. by screaming at them when they cry or get angry), and/or by violently controlling a behavior that is generated by their feelings (e.g. by hitting them, restraining them or locking them into a room), the child has no choice but to unconsciously suppress their awareness of these feelings.

However, once a child has been terrorized into suppressing their awareness of their feelings (rather than being allowed to have their feelings and to act on them) the child has also unconsciously suppressed their awareness of the reality that caused these feelings. This has many outcomes that are disastrous for the individual, for society and for nature because the individual will now easily suppress their awareness of the feelings that would tell them how to act most functionally in any given circumstance and they will progressively acquire a phenomenal variety of dysfunctional behaviors, including some that are violent towards themself, others and/or the Earth.

From the above, it should also now be apparent that punishment should never be used. ‘Punishment’, of course, is one of the words we use to obscure our awareness of the fact that we are using violence. Violence, even when we label it ‘punishment’, scares children and adults alike and cannot elicit a functional behavioural response. See ‘Punishment is Violent and Counterproductive’.

If someone behaves dysfunctionally, they need to be listened to, deeply, so that they can start to become consciously aware of the feelings (which will always include fear and, often, terror) that drove the dysfunctional behaviour in the first place. They then need to feel and express these feelings (including any anger) in a safe way. Only then will behavioural change in the direction of functionality be possible. See ‘Nisteling: The Art of Deep Listening’.

‘But these adult behaviors you have described don’t seem that bad. Can the outcome be as disastrous as you claim?’ you might ask. The problem is that there are hundreds of these ‘ordinary’, everyday behaviors that destroy the Selfhood of the child. It is ‘death by a thousand cuts’ and most children simply do not survive as Self-aware individuals. And why do we do this? As noted above, we do it so that each child will fit into our model of ‘the perfect citizen’: that is, obedient and hardworking student, reliable and pliant employee/soldier, and submissive law-abiding citizen.

Moreover, once we destroy the Selfhood of a child, it has many flow-on effects. For example, once you terrorize a child into accepting certain information about themself, other people or the state of the world, the child becomes unconsciously fearful of dealing with new information, especially if this information is contradictory to what they have been terrorized into believing. As a result, the child will unconsciously dismiss new information out of hand.

In short, the child has been terrorized in such a way that they are no longer capable of learning (or their learning capacity is seriously diminished by excluding any information that is not a simple extension of what they already ‘know’).

Fundamentally, the child is now incapable of carefully observing reality, analyzing the evidence in relation to that reality and responding strategically so that conflicts and problems are moved closer to resolution. That is, the child is now unconsciously trapped, believing and behaving precisely within the spectrum of socially-approved beliefs and behaviours that society terrorized them into accepting, no matter how dysfunctional and violent these beliefs and behaviours might be.

In industrialized countries, for example, this will invariably include overconsuming, which is standard (but highly dysfunctional and violent) behaviour, particularly given the current state of the biosphere. See ‘Love Denied: The Psychology of Materialism, Violence and War’.

Responding Powerfully to Reality

So how do we nurture children to become the unique and powerful individual that is their birthright? Someone who is able to clearly identify what they need and what outcomes work for them, and who does not learn to progressively compromise themselves until there is nothing left of their unique identity. Someone, in short, who is so powerless, that they are incapable of considering themself, others and the state of the biosphere. Someone who lives in delusion.

Well, if you want a powerful child, you can read what is required in ‘My Promise to Children’.

If, after reading this ‘Promise’, you feel unable to nurture children properly, you might consider doing the healing necessary so that you can do so. See Putting Feelings First’.

If you already feel free of the delusions that afflict most people and able to respond powerfully to the state  of our world, then consider joining those participating in the fifteen-year strategy outlined in The Flame Tree Project to Save Life on Earth and signing the online pledge of The Peoples Charter to Create a Nonviolent World.

If you are powerful enough to campaign for change against one or more of the ongoing manifestations of violence in the world, consider doing so strategically so that you have maximum impact. See Nonviolent Campaign Strategy.

And if none of the options I have offered immediately above appeals, ask yourself if you are serious about helping to end the violence or just deluding yourself like all of those people I described above.


Robert J. Burrowes has a lifetime commitment to understanding and ending human violence. He has done extensive research since 1966 in an effort to understand why human beings are violent and has been a nonviolent activist since 1981. He is the author of Why Violence? His email address is flametree@riseup.net and his website is here.


Facing The Jihadist Challenge ജിഹാദിസ്റ്റ് വെല്ലുവിളികളെ നേരിടാൻ മുസ്ലിമുകൾ ജിഹാദികളുടെ വിദ്വേഷ, മേധാവിത്വ, ആധിപത്യ നിലപാടുകളെ ഖണ്ഡിക്കുകയും




By Sultan Shahin, Founding Editor New Age Islam
യു. എൻ. എച്ച് .ആർ. സി
ജനീവ
ജനറൽ ഡിബേറ്റ്
അജണ്ട ഐറ്റം നമ്പർ :3
മത ന്യൂനപക്ഷങ്ങൾക്കെതിരെയുള്ള അക്രമങ്ങളുടെ  പ്രതിരോധവും അവരുടെ നിലനിൽപ്പും സുരക്ഷയും
           ഇസ്ലാമിക ഭീകരവാദത്തിന്റെ ക്രൂരത മനസ്സിലാക്കിയ അമേരിക്കൻ പ്രസിഡണ്ട് ബരാക് ഒബാമ 'അക്രമാസക്തമായ തീവ്രവാദം' എന്ന് പറയുകയില്ല;
സുന്നികളുടെ പുരാതന പഠന കേന്ദ്രമായ ഈജിപ്തിലെ ജാമിഅ അസ്ഹറിന്റെ വൈസ് ചാൻസിലർ മക്കയിൽ നടന്ന ഭീകരവാദ പ്രതിരോധ സമ്മേളനത്തിൽ വ്യക്തമാക്കിയത് ഖുർആനിനെയും പ്രവാചക അധ്യാപനങ്ങളെയും വളച്ചൊടിക്കപ്പെടുന്നു എന്നും ഇസ്ലാമിക കരിക്കുലതിന്ന്  മാറ്റങ്ങൾ അനിവാര്യമാണ് എന്നുമാണ്.
          ജാമിഅ അസ്ഹറിൽ നിന്നുമുള്ള ഈ പരിഷ്കരണ ആഹ്വാനം സന്തോഷം ഉളവാക്കുന്നതാണ്. പക്ഷേ പരിഷ്കരണത്തിനുള്ള അർദ്ധ മനസ്ഥിതി ശുഭകരമല്ല.മുസ്‌ലിംകൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ അടിസ്ഥാന പ്രാധാന്യമുള്ളതും പാഠപുസ്തകങ്ങളിൽ അറ്റകുറ്റപ്പണികളോ തിരുത്തലുകളോ വരുത്തുന്നത് കൊണ്ട് പരിഹരിക്കുന്നതുമല്ല.ആഗോള മുസ്ലിം
ജനത അവരുടെ സ്വത്വത്തിലേക്ക് നോക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്,
നമ്മുടെ യുവാക്കളെ ബ്രെയിൻവാഷ് ചെയ്യുന്നതിനുവേണ്ടി ജിഹാദികൾ
വിശുദ്ധ ഖുർആനിലെ
സന്ദർഭോചിതമായ ആയത്തുകളെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതിനെ നിരന്തരമായി ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാറുണ്ട്.
ഈ സന്ദർഭോചിതമായ ആയത്തുകളെ
ജിഹാദികൾ മുസ്ലിമുകൾക്കുള്ള ശാശ്വത വഴികാട്ടികളായി അവതരിപ്പിക്കുന്നു.
      യഥാർത്ഥത്തിൽ ഈ ആയത്തുകൾ ഇറങ്ങിയത് ഇസ്ലാമിന്റെ പ്രാരംഭകാലത്ത്  പ്രവാചകരുടെ ജീവിതത്തിൽ  സംഘട്ടനം കൊണ്ട് ചുമത്തപ്പെട്ടപ്പോൾ അവർക്ക് മാർഗനിർദേശം നൽകുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ്. നമ്മുടെ ജീവിത മാർഗ്ഗദർശിയായി ഇവരെ സങ്കല്പിക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല.പക്ഷേ നമ്മുടെ പണ്ഡിതന്മാർ ആരും തന്നെ അവരുടെ പൊള്ളത്തരം വിളിച്ചു പറയുന്നില്ല എന്നതു തന്നെയാണ് അവർക്ക് ശക്തി പകരുന്നതും.  ഖുർആനിൻറെ സന്ദർഭോചിതവും വ്യവസ്ഥാപിതവുമായ ആയത്തുകളെ കുറിച്ചും നമ്മളും അവരും തമ്മിലുള്ള വിശ്വാസത്തിൻറെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ചും
നമുക്ക് സംസാരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല
എങ്കിൽ ജിഹാദികൾ ചുമത്തുന്ന ശക്തമായ വെല്ലുവിളികളെ നമുക്ക് എങ്ങനെ നേരിടാൻ കഴിയും.
      ജിഹാദികളുടെ മൃഗീയ,വിദ്വേഷ, മേധാവിത്വ നിലപാടുകളെ ന്യായീകരിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി പ്രവാചക അധ്യാപനങ്ങളെ  അവർ
ഉദ്ധരിക്കുന്നതും വെല്ലുവിളികൾ  ഉയർത്തുന്നതാണ്.ഉദാഹരണത്തിന്,  പ്രഖ്യാപിത ഇസ്ലാമിക് സ്റ്റേറ്റ് വളരെ ക്രിയാത്മകതയോടു കൂടിയാണ് ഇതെല്ലാം ചെയ്യുന്നത്. എന്നാൽ, പ്രവാചകരുടെ മരണത്തിൻറെ രണ്ടു നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷം രൂപപ്പെട്ട പ്രഖ്യാപിത രാഷ്ട്രത്തെ പറ്റി എന്ത് ആധികാരികതയാണ് ഉള്ളത്? ഇസ്ലാമിൻറെ ആദ്യകാല നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ ആറു  ലക്ഷത്തോളം വരുന്ന വിവക്ഷിത  ഉദ്ധരണികളെ ഒഴിവാക്കിയതായി കാണാം. അത്തരം വിചിത്രമായ ഐതിഹ്യങ്ങളുടെ കണക്കുകളെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ച് ലോകസമാധാനത്തിന് തടസ്സം സൃഷ്ടിക്കാൻ, ജിഹാദികളെ നമുക്ക് എങ്ങിനെ അനുവദിക്കാൻ കഴിയും. എങ്കിലും,  മുസ്ലിമുകൾ പുറം ലോകത്തേക്ക് വരികയും ലഭ്യമായ സൗകര്യങ്ങൾ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി ജിഹാദികളുടെ നിലപാടുകളെ ചോദ്യം ചെയ്യേണ്ടതുമുണ്ട്. എന്നാൽ മാത്രമാണ് നമുക്ക് ഈ വെല്ലുവിളികളെ നേരിടാൻ കഴിയുക.
     എന്നിരുന്നാലും, ചില മിതവാദികളായ മുസ്ലിമുകൾ ജിഹാദി പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തെ പ്രതിരോധിക്കാൻ ഗൗരവമായി ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട് എന്നതിൽ ഞാൻ വളരെ തൃപ്തനാണ്.പണ്ട്, ഇസ്ലാമിന്റെ  വ്യാകരണങ്ങളിൽ തീവ്രവാദത്തിന്റെ  ബന്ധത്തെ കണ്ടെത്തുക എന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടാണ് എന്ന് ന്യായീകരിച്ചവരാണ് നാം,എന്നാൽ അതിന്റെ ബന്ധത്തെക്കുറിച്ച് ദശാബ്ദങ്ങളായി വ്യാപകമായി പ്രചരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് അന്താരാഷ്ട്ര സമൂഹം.പാശ്ചാത്യ- അറബ് സൗഹൃദ രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ തീവ്രവാദ അധ്യാപനത്തിൽ നിന്നും ലോകത്താകമാനമുള്ള മദ്രസകളിലേക്ക്  തീവ്രവാദ ടെക്സ്റ്റ് ബുക്കുകൾ കയറ്റുമതി ചെയ്യുന്നതിൽ നിന്നും പിൻ തിരിഞ്ഞിട്ടില്ല.
      ഇപ്പോൾ ജാമിഅ അസ്ഹറിന്റെ  വൈസ് ചാൻസലർ മാത്രമല്ല, മറ്റ് ഒരുപാട് ആളുകൾ ഇസ്‌ലാമിന്റെ പരിഷ്കരണത്തിന് വേണ്ടി ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ട്. എന്തെങ്കിലും സുസ്ഥിരമായും ആസൂത്രിതമായും നടപ്പാക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുള്ളത് ഇസ്ലാമിക് വെബ് സൈറ്റ് ആയ ന്യൂ ഏജ്  ഇസ്ലാമിന്ന്  മാത്രമാണ്. എന്നിട്ടും, കഴിഞ്ഞ രണ്ടുവർഷക്കാലം ന്യൂ ഏജ് ഇസ്ലാമിനെ പാകിസ്ഥാനിൽ നിരോധിച്ചു. കാരണം, പാക്കിസ്ഥാനിലെ 150 ൽ പരം  പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളിലായി ജിഹാദിസം  പ്രചരിപ്പിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ ആ അക്രമ പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തെ പ്രതിരോധിച്ചതിനാൽ.  ലോകത്തിലെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിലുള്ള ധാരാളം മുസ്ലിമുകൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ആത്മപരിശോധനയും മാറ്റങ്ങളും ആവശ്യപ്പെടുന്നത്  ആശാവഹമാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, നാലു പ്രസിദ്ധ മുസ്ലിം ബുദ്ധിജീവികൾ, എല്ലാ മുസ്‌ലിം രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളോടും മോഡറേറ്റ്  നേതാക്കളോടും ആവശ്യപ്പെട്ടത് 'ജനാധിപത്യ ഇസ്ലാം' (Democratic Islam) എന്ന ആശയത്തോടൊപ്പം നിൽക്കാനാണ്. അവർ അടുത്ത വർഷം ഫ്രാൻസിൽ വച്ച് ഒരു സമ്മേളനം നടത്താനും തീരുമാനിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇരുപത്തിയൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ അധിഷ്ഠിതമായി ഇസ്ലാമിൻറെ പുരോഗമന വ്യാഖ്യാനത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിലാണ് സമ്മേളനം നടക്കുന്നത്.
     താരിഖ് റമദാൻ, അൻവർ ഇബ്രാഹിം, ഗലീബ് ബെഞ്ചക്, ഫെലിക്സ് മാർകാർഡ് എന്നിവർ നിലവിലെ ഇസ്ലാമിൻറെ പരിതാപകരമായ അവസ്ഥ കണ്ടെത്തുകയും ഇസ്ലാമിക സംസ്കാരത്തിന്റെയും മതത്തിന്റെയും  അടിസ്ഥാനപരമായ വിമർശനം വികസിപ്പിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവരുമാണ്.
മിസ്റ്റർ പ്രസിഡന്റ്‌
അവർ ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം പറയേണ്ടതുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, എന്തുകൊണ്ട് ഒരു ഇസ്‌ലാമിക നവോത്ഥാനത്തിന് സാധാരണ കോളുകൾക്ക് മറുപടി ലഭിക്കുന്നില്ല?  ഖുർആനിന്റെയും പ്രവാചക പാരമ്പര്യങ്ങളുടെയും വിട്ടുവീഴ്ചയില്ലാത്ത വിമർശനാത്മക വിശകലനം ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ തുടക്കത്തിൽ ആരംഭിച്ചത് എന്തുകൊണ്ട്? അത് ആധുനികതയുടെ ശാശ്വതമായ ഇസ്ലാമിക മാർഗത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നില്ലല്ലോ? ആധുനികതയും ഇസ്‌ലാമിക മാനദണ്ഡങ്ങളുടെ  മൂല്യങ്ങളും  തമ്മിലുള്ള ബന്ധം അന്വേഷിക്കുന്ന ന്യൂതനമായ പരിഷ്കർത്താവ് സമൂഹത്തിന്റെ  അരികിൽ പലപ്പോഴും നിലയുറപ്പിക്കാൻ നിർബന്ധിതരാകുന്നത് എന്തിനാണ്?
      പണ്ഡിതന്മാരും ബുദ്ധിജീവികളും രാഷ്ട്രീയക്കാരും കേവലം സൗന്ദര്യവർദ്ധക ശ്രമങ്ങൾ അല്ലാതെ വേറെ എന്താണ് ചെയ്തിട്ടുള്ളത്. ഈ പ്രശ്നങ്ങളെല്ലാം ഒഴിവാകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുകയും പ്രാർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടാകും. പക്ഷേ റാഡിക്കലിസം ശക്തി പ്രാപിക്കുകയും തീവ്രമാവുകയുമാണ് ഉണ്ടായത്. ഇറാഖിലും സിറിയയിലുമുള്ള യുദ്ധക്കളങ്ങളിലേക്ക്, പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള മികച്ച കുടുംബ പശ്ചാത്തലമുള്ള ആയിരക്കണക്കിന് ആൺകുട്ടികളെയും  പെൺകുട്ടികളെയുമാണ്  ആകർഷിക്കുന്നതും കൺവേർട്ട് ചെയ്യിപ്പിക്കുന്നതും. മുസ്ലിം പ്രത്യയശാസ്ത്ര ക്കാർക്ക് അന്തസ്സാരമില്ലാത്ത പ്രസ്താവനകൾക്ക് അപ്പുറം കടക്കേണ്ടതും  യുക്തിവാദത്തിന്റെ ദിശയിൽ ഒരുപാട് മുൻപോട്ട് നടക്കേണ്ടതും ക്രമീകരണത്തിന്റെയും സമാധാനത്തിന്റെയും ഉചിതമായ ഒരു സിദ്ധാന്തം രൂപപ്പെടുത്തുകയും ബഹുജനങ്ങൾക്കിടയിൽ പ്രബോധനം ചെയ്യേണ്ടതുമുണ്ട് എന്നത് വ്യക്തമാണ്. ഇസ്ലാം മിത മതമായി അതിജീവിക്കുകയും ധാർമിക നിലവാരമുള്ളതും മോക്ഷത്തിന്റെ  ആത്മീയ മാർഗമായി നിലനിൽക്കുകയും ഇസ്ലാമിന്റെ  ഗ്രന്ഥങ്ങളിലൂടെ ഭീകരവാദ മാന്വൽ  ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്നതിന് ബദലായി  നിലകൊള്ളുകയും  ചെയ്യുക.
      പണ്ഡിതന്മാർ ഈ സമാധാന ചർച്ചക്ക് അനുമതി നൽകിയിട്ടില്ലെങ്കിൽ ഈ ചെറു  പക്ഷം മിതവാദികളെ ഭൂരിപക്ഷം പ്രേരിപ്പിക്കുകയും അനുകൂലിക്കുകയും ചെയ്യും. ഒരു പക്ഷേ, ഈ ഒരു പുരോഗമന പാതയിലേക്ക് വരുന്ന മുസ്ലിമുകൾ വലിയ പ്രയാസങ്ങൾ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നേക്കാം. ഈ വിഭാഗം പണ്ഡിതന്മാരെയും കാമ്പയിനുകളെയും ഒഴിവാക്കി സമുദായത്തിലേക്ക് നേരിട്ട് ഇറങ്ങുകയും ചെയ്തേക്കാം.
      ജിഹാദി, തക്ഫീർ തത്വങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില പ്രശ്നങ്ങളെ വളരെ വേഗത്തിൽ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. പ്രഖ്യാപിത ഇസ്ലാമിക് സ്റ്റേറ്റിന്റെ പ്രചരണ  മാഗസിനായ 'ദാബിക് ' ന്റെ ഏഴാമത്തെ ലക്കത്തിൽ പറയുന്നത്, ഇസ്ലാം ക്രമസമാധാനത്തിന്റെ മതമല്ല, വാളിന്റെ  മതമാണ് എന്നാണ്. അവർ പറയുന്നത്, ഇസ്ലാമിനെ അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടത് ദണ്ഡിന്റെ  മതമായിട്ടാണ്.അതിന്റെ തെളിവ് അന്വേഷിക്കുന്നവർ  അത്യധികം ദൈവനിഷേധികളാണ് എന്നുമാണ്. മറ്റുള്ളവർക്കിടയിൽ ന്യായീകരിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി അവർ ഉദ്ധരിക്കുന്നത് ഇബ്നു തൈമിയ്യയുടെ മാർഗ്ഗദർശിയായ ഇബ്നു അബ്ദുൽ വഹാബിന്റെ വാക്കുകളെയാണ്.
" ഇസ്ലാമിൻറെ അടിസ്ഥാനം ഒരു വഴികാട്ടിയായ ഗ്രന്ഥവും സംരക്ഷണം നൽകുന്ന വാളും ആണ് ".
(മജ്മഉ ഫത്വഥ ഇബ്നു തൈമിയ്യ)
      അവരുടെ നിലപാടിനെ ന്യായീകരിക്കാൻ വേണ്ടി ഖുർആനിലെ ആക്രമണ സാദൃശ്യമുള്ള ആയത്തുകളായ  സൂറ അൽ നഫിൽ -12,അൽ തൗബ -5,അൽ തൗബ -29,അൽ ഹുജറാത് -9,അൽ മാഇദ-54,അൽ ഹദീദ് -25 എന്നിവകളെയും ഇവകളുടെ വ്യാകരണം തഫ്സീർ ഇബ്നു കസീറിൽ നിന്നും ഉദ്ധരിക്കുന്നുണ്ട്.
     വഹാബിസത്തെയും സലഫിസത്തെയും ആണിക്കല്ലാക്കുന്ന പ്രഖ്യാപിത ഇസ്ലാമിക് സ്റ്റേറ്റിന്റെ സുപ്രധാനമായ വിശ്വാസം  താഴെ പറയുന്ന പ്രസ്താവനയാണ് :
"മുസ്ലിമുകൾ ശിർക്കിൽ നിന്നു  (ബഹുദൈവാരാധന )വിട്ടുനിൽക്കുകയും അവർ ഏക ദൈവാരാധകരായിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അവർ അമുസ്ലിമുകളോട് വാക്കിലും പ്രവർത്തിയിലും വെറുപ്പും ശത്രുതയും പുലർത്തുന്നതുവരെ അവരുടെ വിശ്വാസം പൂർണമാവുകയില്ല"
ശൈഖ് മുഹമ്മദ് ബിൻ അബ്ദുൽ വഹാബ്
(മജ്മഉ അൽ റസാഇൽ വൽ മസാഇൽ അൽ നജ്ദ് 4/291).
      ഇസ്ലാമിന്റെ പദ്ധതികളോടും ആദർശങ്ങളോടും എതിരായിട്ടുള്ള ഭൂമുഖത്തുള്ള എല്ലാ രാജ്യങ്ങളും  ഭരണകൂടങ്ങളും  യാതൊരു പരിഗണനയും കൂടാതെ നശിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഇസ്ലാമിൻറെ ഉദ്ദേശ്യം,സ്വന്തം ആദർശങ്ങളോടും ആശയങ്ങളോടും കൂടെ ഒരു രാഷ്ട്രം നിർമ്മിക്കുക എന്നും അതിൽ ഇസ്ലാമിക സ്റ്റേറ്റിന്റെ നിർമ്മിതിക്ക് തുരങ്കം വെക്കുന്ന രാജ്യമാണോ, അല്ലെങ്കിൽ ഇസ്ലാമിന്റെ സ്റ്റാൻഡേർഡ് ബിയറർ ആണോ എന്ന്  പരിഗണിക്കേണ്ടതില്ല എന്നുമാണ്.
ഇസ്ലാമിന് ഭൂമി മുഴുവനും, അല്ല.... ഈ പ്രപഞ്ചം മുഴുവനും ആവശ്യമാണ്, കേവലം ഒരു ഭാഗം മാത്രം പോര ..... കാരണം ഇസ്‌ലാമിക ആദർശവും ആതുരസേവനവും മനുഷ്യരാശിക്ക് മുഴുവനും ഫലവത്താകുന്നുണ്ട്.  ഇതിൻറെ പരിസമാപ്തിക്കുവേണ്ടി, ജിഹാദിലൂടെ ഒരു വിപ്ലവകരമായ മാറ്റം വരുത്താൻ സാധിക്കും എന്നത് കൊണ്ട്, ഇസ്ലാമിന്റെ മുഴുവൻ ശക്തികളും ഇതിനുവേണ്ടി ഉപയോഗിക്കാൻ താല്പര്യപ്പെടുന്നു. ഇസ്ലാമിക ജിഹാദിന്റെ  ലക്ഷ്യവും അത് തന്നെയാണ്, ഒരു നോൺ ഇസ്ലാമിക് സ്റ്റേറ്റിൽ നിന്നും ഭരണം തുടച്ചുനീക്കുകയും ഒരു ഇസ്ലാമിക സ്റ്റേറ്റ് നിർമിക്കുകയും ഭരണം നടത്തുകയും ചെയ്യുക.
(ജിഹാദ് ഫിൽ ഇസ്ലാം -അബുൽ അലാ മൗദൂദി )
      ഇന്ന് ജിഹാദിസ്റ്റ് ആദർശങ്ങളെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്ന വഹാബികളുടെ സുപ്രധാന തിയറിയായ 'അൽ വല വൽ ബറ' -- വഹാബികൾ അല്ലാത്ത മുസ്‌ലിംകളോടും
അല്ലാത്തവരോടും ശത്രുതയും വെറുപ്പും വെച്ചു പുലർത്തേണ്ടതും  പ്രകടിപ്പിക്കേണ്ടതുമാണ് എന്നതിനെ മുഹമ്മദ് അൽ മഖ്‌ദസി  വിശദീകരിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്;
"ബഹുദൈവാരാധകനോടും  അവന്റെ  തെറ്റായ ദേവനോടും നിഷേധം  പ്രകടിപ്പിക്കേണ്ടതാണ്"
"അവരും അവരുടെ ദൈവങ്ങളും അവരുടെ രീതികളും, അവരുടെ നിയമങ്ങളും, ശിർക്കിനെ അവരുടെ നിയമനിർമ്മാണവും തുറന്നുകാട്ടുകയാണ്"
"അവർ അവിശ്വാസത്തിന്റെ സ്ഥാനങ്ങളും നിബന്ധനകളും അതുപോലെതന്നെ അവരോടുള്ള വെറുപ്പും ശത്രുതയും വെളിവാക്കുകയും അവിശ്വാസത്തിൽ നിന്നും നിഷേധത്തിൽ നിന്നും മടങ്ങിവന്ന്  അല്ലാഹുവിലേക്ക് അടുക്കുന്നത് വരെ".
മിസ്റ്റർ പ്രസിഡന്റ്‌
     ഇസ്ലാം ആത്മീയതയുടെയും സമാധാനത്തിന്റെയും  സഹവർത്തിത്വത്തിന്റെയും  സഹിഷ്ണുതയുടെയും മതമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുകയും അത് പ്രകാരം പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഇസ്ലാമിൻറെ അനുയായികളുടെ കരങ്ങളിൽ ഇസ്ലാമിക് സ്റ്റേറ്റ് നെതിരായി ആയുധധാരികളായി നിൽക്കുന്നത് നാമൊന്ന് അനുമാനിക്കേണ്ടതുണ്ട്. എന്നാൽ, ചില വിഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നും പതിവുപോലെയുള്ള ആക്ഷേപങ്ങൾ വരുമ്പോൾ മുസ്ലിം സമൂഹത്തിൽ നിന്നും യാതൊരു പ്രതിഷേധവും ഉയരുന്നില്ല. ഇസ്ലാമിസ്റ്റ് തീവ്രവാദികളുടെ ക്രൂരതകൾക്കെതിരെ ഏതെങ്കിലും മുസ്‌ലിം പ്രതിഷേധം നടത്തിയില്ലെന്നാരോപിച്ച് ഏതെങ്കിലുമൊരു രാജ്യത്തിനെതിരെ ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ആരോപണം ഉണ്ടെന്ന് തെളിയിക്കാൻ പതിനായിരക്കണക്കിന് മുസ്ലിമുകൾ തെരുവുകളിൽ ഇറങ്ങുമ്പോഴും ലോകം അത് കാണാൻ പോകുന്നില്ല. പ്രശ്നത്തിന്റെ  ഉപരി വിപ്ലവ കാഴ്ചയിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ നോക്കിയാൽ കാണാൻ കഴിയുന്നത് സങ്കീർണവും പ്രയാസകരവുമായ  കാര്യമാണ് എന്നത് വ്യക്തമാണ്.പ്രതിഷേധം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിനു പകരം ആയിരക്കണക്കിനു മുസ്‌ലിം യുവാക്കളും യുവതികളും അവരുടെ ഭവനങ്ങളിൽ നിന്നും സ്വകാര്യ സ്കൂളുകളിൽ നിന്നും ജോലികളിൽ നിന്നും ഓടുന്നത് പ്രഖ്യാപിത ഇസ്ലാമിക് സ്റ്റേറ്റിൽ അണിചേരാനും പോരാടാനുമാണ്. 80 രാഷ്ട്രങ്ങളിൽ നിന്നുമായി 1200 ഓളം മുസ്ലിം യുവതീ യുവാക്കളാണ് ഇതുവരെ  ചേർന്നിട്ടുള്ളത്. ഐ.എസിൻറെ നിലപാടായ ഇസ്ലാം ക്രമസമാധാനത്തിന്റെ മതമല്ല വാളിന്റെ മതമാണ് എന്ന നയം സ്വീകരിച്ചതും  വ്യക്തമാണ്. പ്രവാചകൻറെ വചനങ്ങളിൽ വിധ്വേഷം എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്ന അവസാനകാല പ്രവചനങ്ങൾ അവർ സ്വീകരിക്കുന്നു എന്നതും വ്യക്തമാണ്. ഒരു കൗശല ചരിത്രത്തിൻറെ അഭാവത്തിൽ മുസ്ലിം മനസ്സ് രൂപീകരിക്കുന്നത് എങ്ങനെയാണ് എന്നത് ഈ റൊമാൻറിസവുമായി ബന്ധപ്പെടുത്താൻ കഴിയും എന്നതാണ്  സ്വാഭാവികമായ നിഗമനം.
      ജാമിഅ അസ്ഹറിന്റെ വൈസ് ചാൻസലർ ആയ ശൈഖ് അഹ്‌മദ്‌ അൽ തോയ്‌ബ എന്നവർ വിദ്യാഭ്യാസ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ ഭാഗങ്ങൾ പോയിൻറ് ചെയ്ത് തന്നിട്ടുണ്ട്.ആഗോള മുസ്‌ലിം സമുദായത്തിൽ ഉൾപ്പെടുന്ന വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ,ചിന്താശൂന്യത,
ചിന്താ പ്രാധാന്യം, വിദ്യാഭ്യാസ പരിഷ്കരണം എന്നിവ ഉടനെ നടപ്പാക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇപ്പോൾ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ടെക്സ്റ്റ് ബുക്കുകൾ നൂറ്റാണ്ടുകൾ പഴക്കമുള്ളതും വ്യത്യസ്ത ആവശ്യപ്രകാരം വിവിധ കാലഘട്ടത്തിൽ നിർമ്മിച്ചതുമാണ്.മുസ്ലിം രാഷ്ട്രങ്ങളിലേക്ക് ധാരാളമായി കയറ്റുമതി ചെയ്യുന്നതും ആപേക്ഷികമായി പുതിയതുമായ സൗദി ടെക്സ്റ്റ് ബുക്കുകൾ നിർമ്മിക്കപ്പെടുന്നത് ഇസ്ലാമിലെ നോൺ- വഹാബി വിഭാഗക്കാരോടും മറ്റു മതസ്ഥരോടും വെറുപ്പ് ഉണ്ടാക്കുക എന്ന താൽപര്യത്തോടു കൂടിയാണ്.
  ഈ വിഷയം കഴിഞ്ഞ ഒരു കൗൺസിലിൽ എൻറെ പ്രസ്താവനയിൽ സൂചിപ്പിച്ചതും ആണ്. സൗദി ടെക്സ്റ്റ് ബുക്കുകളിലെ  ഉദ്ധരണികളിലേക്കു നോക്കിയാൽ തന്നെ നമുക്ക് മനസ്സിലാകുന്നത് സൗദി അറേബ്യയിലെയും മറ്റു അറബ് രാജ്യങ്ങളിലെയും യുവാക്കളെ ആകർഷിക്കുകയും അവരെ ഇത് പഠിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ തങ്ങളുടെ വീടും വിദ്യാഭ്യാസവും  ഒഴിവാക്കി പ്രഖ്യാപിത ഇസ്ലാമിക സ്റ്റേറ്റിനു വേണ്ടി ജിഹാദിന് വരാൻ വേണ്ടിയുള്ള പ്രേരണയാണെന്നുമാണ്.
      'Teaching islam 'എന്ന വിഷയത്തിൽ സൗദി സ്കൂൾ പാഠപുസ്തകങ്ങളുടെ സിലബസിൽ പ്രൊഫസർ എലൈനർ അബ്ദുള്ള ഡോമോട്ടോ നടത്തിയ പഠനത്തിൽ പറയുന്നത് "എല്ലാവർക്കുമായി ഒരു ഇസ്ലാമാണുള്ളത്  മറ്റു വ്യാഖ്യാനങ്ങൾക്ക് ഒരു ഇടമില്ല എന്നു  പ്രഖ്യാപിച്ചതിനുശേഷം, പാഠപുസ്തകങ്ങൾ തത്ത്വചിന്തയും  യുക്തിയും  വിഭജനത്തിലേക്ക് നൽകുന്ന സന്ദേശമാണ് നൽകുന്നത് അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവ ഒഴിവാക്കപ്പെടേണ്ടതാണ് ".
  ടെക്സ്റ്റ് ബുക്കിൽ നിന്നും ഒരുപാട് പാരഗ്രാഫുകൾ ഡോമോട്ടോ  ഉദ്ധരിക്കുകയും (10b:14)(10b:15) കമന്റ്  ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. മതസൗഹാർദത്തിന്റെയും രാഷ്ട്രീയ ഐക്യത്തിന്റെയും അൾത്താരയിൽ ഭൗതികമായ സംവാദവും വ്യക്തിപരമായ ന്യായവാദവും വേണം. സൗദി ഇസ്ലാമീയതയുടെ സമകാലിക വിജ്ഞാന വിരുദ്ധ നിലപാടിനെ ഖാലിദ് അബുൽ ഫസൽ എന്നവർ വിവരിച്ചത് ടെക്സ്റ്റ് ബുക്ക് മാതൃക ആക്കിയതാണ് ഇബാദത്തിന് മാതൃക.
      പത്താം തരത്തിലെ 'തൗഹീദ് ' ബുക്കിലെ ഇബ്നു അബ്ദുൽ വഹാബിന്റെ  ദഅവത്ത് (പ്രബോധനം) എന്ന ടോപിക്കിലുള്ള അദ്ധ്യായത്തിൽ  സൗദി അറേബ്യയിൽ അൽ ശൈഖ്  എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന ഇബ്നു  അബ്ദുൽ വഹാബിനെ നജ്ദിയൻ  ഇസ്‌ലാമിന്റെയും പ്രവാചകരുടെയും ഇടയിലുള്ള സംശോധകനായാണ് വർണ്ണിക്കുന്നത്. ഇബ്നു അബ്ദുൽ വഹാബിനെ അല്ലാഹുവിൻറെ അനുഗ്രഹമായി നൽകിയത് ഈ ഉമ്മത്തിനെ  നവീകരിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് എന്നും അദ്ധ്യായത്തിൽ വിശദീകരിക്കുന്നു. പ്രവാചകർ മുഹമ്മദ് നബി (സ) യെ അല്ലാഹു അയച്ചത് മനുഷ്യകുലത്തെ നവീകരിക്കാനാണ് എന്നാൽ മത ധർമ്മങ്ങളെ  അപഥസഞ്ചാരങ്ങളും നവീന  ആചാരങ്ങലുമെല്ലാം ഭേദഗതി ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ആ മത ധർമ്മങ്ങളെ യഥാർത്ഥ പാതിയിൽ വയ്ക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഇബ്നു അബ്ദുൽ വഹാബിന്റെ  പ്രയത്നം.
     എന്നാൽ പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളടക്കമുള്ള അറബിക് രാഷ്ട്രങ്ങളിൽ നമ്മുടെ മക്കൾക്ക് എന്താണ് പഠിപ്പിക്കുന്നതും പഠിപ്പിക്കപ്പെട്ടതും?  പാഠപുസ്തകത്തിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു അധ്യായം 'അൽ വല വൽ ബറ' എന്ന ആശയത്തെ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതാണ്. അത് പ്രകടമാക്കുന്നത്  വഹാബി മുസ്ലിമുകളോട് മാത്രം കൂറും ആത്മാർത്ഥതയും പ്രകടിപ്പിക്കുകയും മറ്റുള്ളവരോട് ശത്രുത പുലർത്തുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ്.
'Teaching islam'എന്ന അദ്ധ്യായത്തിലെ മറ്റൊരു ഉദ്ധരണി കൂടി ഞാൻ പറയുകയാണ് ;
അൽ വല വൽ ബറ  എന്ന തീമിലൂടെ  പുറമെയുള്ളവരെ ആക്രമിക്കുന്നതിൽ ചരിത്രം സൃഷ്ടിക്കുകയും വഹാബി ശത്രുത ഏൽക്കുന്നവരിൽ  മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാവുകയും ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, 1880 ൽ  ഓട്ടോമൻ ടർക്കീസിനു എതിരായ റാലിയിൽ അമർഷമുണ്ടാകാൻ കാരണം ഈ ശത്രുതയുടെ പേരിലാണ് എന്ന്  ഡേവിഡ് കൊമ്മിൻസ് ( 2002 ) ൽ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.  സമകാലിക തൗഹീദ് പാഠ പുസ്തകങ്ങളിൽ ജൂതരോടും നോൺ-വഹാബി മുസ്‌ലിംകളോടും പാശ്ചാത്യ സംസ്കാരത്തോടുള്ള ശത്രുതയും വെറുപ്പും സാധാരണയാണ്.
     2002 ൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന പാഠപുസ്തകം വിവരിക്കുന്നത്, യാഥാസ്ഥിക മല്ലാത്ത ചിന്തകളോ പ്രവർത്തനങ്ങളോ  മുസ്‌ലിംകൾക്കിടയിൽ പ്രവർത്തികവത്കരിച്ചാൽ  അവനെ തിരുത്തുക മാത്രമല്ല ശപിക്കപ്പെടും എന്നുമാണ്. അമുസ്ലിംകളോട് സൗഹൃദവും സഹിഷ്ണുതയും വെച്ചു
പുലർത്തപ്പെടേണ്ടവരല്ല;അവരെ ഒഴിവാക്കാനും കഴിയില്ല. അവരെ വെറുക്കപ്പെടണം.  അത് തൗഹീദിന്റെ നിയമമാണെന്നും ഏക ദൈവവിശ്വാസത്തിന്റെ  മേലിലുള്ള (മുജാഹിദ്, വഹാബി) കൂറാണെന്നും ബഹുദൈവാരാധകന്റെ (സൂഫി, നോൺ മുസ്ലിം ) മേലിലുള്ള  ശത്രുതയാണെന്നും പറയുന്നു.
      'അൽ വലാ വൽ  ബറ' എന്ന നിലപാടിന്  ഇസ്ലാമിൽ ഉന്നത സ്ഥാനമുണ്ട്. പ്രവാചകരുടെ ഉദ്ധരണിയെ അധ്യായത്തിൽ പറയുന്നുമുണ്ട്. ശക്തമായ വിശ്വാസത്തിൻറെ ഉടമ്പടി, അല്ലാഹു ഇഷ്ടപ്പെട്ടതിനെ ഇഷ്ടപ്പെടുകയും, അല്ലാഹു വെറുത്തതിനെ വെറുക്കുന്നതിലൂടെയുമാണ് സാധ്യമാകുക.ഇതിലൂടെ അല്ലാഹുവിൻറെ സാമീപ്യവും (വിലായത്ത് )കരസ്ഥമാകുന്നു (10b:110 ). ഇസ്ലാമിൻറെ പഞ്ചസ്തംഭങ്ങളിൽ നിന്നുകൊണ്ടു തന്നെ അല്ലാഹുവിൻറെ പക്ഷം പിടിച്ച് ശത്രുത പുലർത്തുന്നതിനെ അധ്യായം ഉയർത്തിക്കാണിക്കുന്നുണ്ട്. ആരെങ്കിലും ഒരാൾ അല്ലാഹുവിൻറെ പൊരുത്തത്തിലായി ഇഷ്ടപ്പെടുകയോ, വെറുക്കുകയോ, അല്ലെങ്കിൽ അവന്റെ  പൊരുത്തത്തിലായി കൂറ്  കാണിക്കുകയോ അല്ലെങ്കിൽ അവന്റെ പൊരുത്തത്തിലായി ശത്രുത കാണിക്കുകയോ ചെയ്താൽ അവന്റെ കൂറ്  അല്ലാഹു സ്വീകരിക്കുന്നതാണ്. ഇങ്ങനെ ആരെങ്കിലും ചെയ്യാത്ത പക്ഷമോ, അല്ലെങ്കിൽ പ്രാർത്ഥനകൾ കൊണ്ടും നോമ്പകൾ  കൊണ്ടും നിരതമായില്ല  എങ്കിലോ  അവൻ വിശ്വാസത്തിൻറെ മാധുര്യം അനുഭവിക്കുകയില്ല.
      ഏകദൈവ ആരാധകരായ മുസ്ലിം ശത്രുത പുലർത്തേണ്ട ബഹുദൈവാരാധകർ ആരെല്ലാമാണ്? ഇബ്നു അബ്ദുൽ വഹാബിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഓട്ടോമൻ തുർക്കികളും, ഷിയാക്കളും, സൂഫികളും, ഏലസ് ധരിക്കുകയും മന്ത്രിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന മറ്റു മുസ്‌ലിംകളുമാണ് ബഹുദൈവാരാധകർ. സ്കൂളിലെ പാഠപുസ്തകം വ്യക്തമാക്കുന്നത്, ശത്രുത പുലർതേണ്ട വഴികളെയും, കുറ്റവാളികളോട് ശത്രുത കാണിക്കുന്നതിൽ മുസ്ലിമുകൾ ജാഗ്രതപുലർത്തണം എന്നുള്ള ആശയങ്ങളുമാണ്.ഈ കപടനാട്യം
(അൽ മുദാഹന)  വിദ്യാർത്ഥികൾ കാണുമ്പോൾ അവർ അത് അംഗീകരിക്കും. ഒരു വ്യക്തി ധാർമിക വ്യതിചലനങ്ങളുമായി സാമൂഹീകരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും 
അവരുടെ വ്യതിചലനത്തെ പ്രതിരോധിക്കുന്നതിനായി അവർ അല്ലാഹുവിനോട് അവിശ്വാസത്തെ  പ്രകടമാക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവരുമായുള്ള  ബന്ധം തകർക്കരുത്(10b:111).
അബ്രഹാമിന്റെ കഥയിൽ നിന്നുമാണ് ഈ വാചകങ്ങൾ,അദ്ദേഹം ഏക ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിക്കാതെ ഒളിച്ചോടി വിഗ്രഹങ്ങളെ ആരാധിച്ചു.
      ഫിഖ്‌ഹിന്റെയും ഹദീസിന്റെയും  ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ കുഫ്ഫാറുകളെ (അവിശ്വാസി)അനുകരിക്കുന്നവരെ
ധാർമിക ച്യുതി വറുത്തുന്നവരായി അവതരിപ്പിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, വിദേശികളെ പോലെ വസ്ത്രം ധരിക്കുന്ന സ്ത്രീകൾ പ്രലോഭനങ്ങളും  ദൂഷണവും ക്ഷണിച്ചുവരുത്തുന്നു.അതുകൊണ്ടു തന്നെ സ്ത്രീകളുടെ വസ്ത്രം തൊലിയുടെ നിറം കാണാത്ത വിധം കട്ടിയുള്ളതും ശരീരത്തിന്റെ വിടവുകളെ മൂടുന്ന വിധം വലിപ്പമുള്ളതും അവളുടെ വ്യക്തിത്വം സൂക്ഷിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി മുഖം ആവരണം  ചെയ്യുന്നതുമായിരിക്കണം.കുഫ്ഫാറുകളെ അനുകരിക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിനോടുള്ള അധിക്ഷേപമാണ്, കാരണം മുസ്ലിമുകൾ അല്ലാഹു ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് ചെയ്യുന്നവരും  അവൻ വെറുത്തത് വെടിയുന്നവരും ആണ്. ഒരു മുസ്ലിം അവധിദിനത്തിലെ  ആഘോഷത്തിൽ കുഫ്ഫാറുമായി ആഘോഷിക്കുന്നതോ അല്ലെങ്കിൽ അവരുടെ സുഖദുഃഖങ്ങളിൽ പങ്കു ചേരുന്നതോ  അല്ലെങ്കിൽ അവരോട്  കൂറു പുലർത്തുന്നതോ (ഈദ് മുബാറക്ക്,ഹാപ്പി ഹോളിഡേ എന്നെല്ലാം പറയും പോലെ ) ആയ കാര്യങ്ങൾ മോശവും ആരാധനക്ക് വിരുദ്ധവും മദ്യപിക്കുന്നതിനേക്കാളും,  ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നതിനേക്കാളും, വ്യപിചരിക്കുന്നതിനേക്കാളും  വലിയ കുറ്റമായി കണക്കാക്കുന്നു.
(അൽ രിഖാബു അൽ ഫർജിൽ  അൽ ഹറാം )ഒരുപാട് ആളുകൾ യാഥാർഥ്യം മനസ്സിലാക്കാതെ ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നുമുണ്ട്. (10b:118)
                   ഹിജറ വർഷം
ഉപയോഗിക്കുന്നതിനുപകരം,വർഷം സൂചിപ്പിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി AD ഉപയോഗിക്കുന്നതാണ് കുഫ്ഫാറുകളെ അനുകരിക്കുന്നത്തിലുള്ള മറ്റൊന്ന്. കാരണം, AD  ക്രിസ്തുവിന്റെ  ജനനത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതും അത് അവിശ്വാസികളുടെ പൊരുത്തത്തിന്നിം കാരണമാകുന്നതാണ്. ക്രിസ്മസ് ദിനത്തിൽ മുസ്ലികൾ കുഫ്ഫാറുകളെ പോലെ വസ്ത്രം ധരിക്കുകയോ, ഉപഹാരം നൽകുകയോ ആഘോഷങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കുകയോ, അല്ലെങ്കിൽ ആഭരണങ്ങൾ ധരിക്കുകയോ ചെയ്യരുത്. കുഫ്ഫാറുകളുടെ അവധിദിവസം മുസ്ലിമുകളുടെ സാധാരണ ദിവസങ്ങൾ പോലെയാകണം. അഹ്‌ലു കിതാബിന്റെ കൂടെ നമ്മുടെ മതത്തിൽ ഇല്ലാത്തതും നമ്മുടെ പൂർവ്വികർ കാണിച് തരാത്ത കാര്യങ്ങളുമായി യോജിക്കൽ ദുർമാർഗ്ഗമായാണ്  ഇബ്നു അബ്ദുൽവഹാബ് പറയുന്നത്. ഈ കാര്യങ്ങൾ വെടിയലോട് കൂടെ  അവരോടുള്ള സഹവർത്തിത്ത്വം  വെടിഞ്ഞവനാകും. ചില ദിവസങ്ങളിൽ ആചാരപരമായ കൊലപാതകങ്ങൾ നിങ്ങൾ നടത്തുകയാണെങ്കിൽ ഒരു പന്നിയെ അറുത്തത്  പോലെയാണെന്ന് ചിലർ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുന്നുണ്ട്.
     ഭൂതകാലത്  കഴിഞ്ഞ ഒന്നിനെ ഭാവിയിലുള്ള നിർദ്ദേശങ്ങളായാണ് പാഠപുസ്തകം വിളിച്ചു പറയുന്നത്. അദ്ധ്യായത്തിലെ ഒരുഭാഗം പറയുന്നത്, ഉദ്യോഗത്തിലും പോരാട്ടത്തിലും ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതിനുള്ള വിധി എന്നതാണ്.  ഇബ്നു തൈമിയ പറയുന്നതായി ഉദ്ധരിക്കുന്നത് കാണാം,  ക്രിസ്ത്യാനികളും ജൂതന്മാരും ആയ സുരക്ഷിതർ അവരുടെ സ്വന്തം മതത്തിലെ ജനങ്ങൾക്ക് മുസ്‌ലിംകളെ കുറിച്ചുള്ള രഹസ്യ വിവരങ്ങൾ കൈമാറുന്നത് വിവരമുള്ള ആളുകൾക്ക് അറിയാവുന്നതാണ്.
(10b:119).കുഫ്ഫാറുകളുമായി  സഹകരിക്കുകയോ സഹവർത്തിത്വമോ  പാടില്ല എന്നാണ് നിയമം ഉള്ളത്.
വിശ്വസിച്ചവരേ, നിങ്ങളില്‍ പെട്ടവരെയല്ലാതെ നിങ്ങള്‍ ‎ഉള്ളുകള്ളികളറിയുന്നവരാക്കരുത്. നിങ്ങള്ക്ക്ട ‎വിപത്തുവരുത്തുന്നതില്‍ അവരൊരു വീഴ്ചയും ‎വരുത്തുകയില്ല. നിങ്ങള്‍ പ്രയാസപ്പെടുന്നതാണ് ‎അവര്ക്കി ഷ്ടം. നിങ്ങളോടുള്ള വെറുപ്പ് അവരുടെ ‎വാക്കുകളിലൂടെതന്നെ വെളിവായിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ ‎നെഞ്ചകം ഒളിപ്പിച്ചുവെക്കുന്നത് കൂടുതല്‍ ഭീകരമത്രെ. ‎നിങ്ങള്ക്കിയതാ നാം തെളിവുകള്‍ നിരത്തിത്തന്നിരിക്കുന്നു; ‎നിങ്ങള്‍ ആലോചിച്ചറിയുന്നവരെങ്കില്‍. ‎(3:118ഖുർആൻ )
          മുസ്ലിമിന്ന് ഒരു ജോലി ചെയ്യാൻ സാധിക്കുമെങ്കിൽ ഒരു അവിശ്വാസിയെ ആ ജോലി ചെയ്യാൻ അനുവദിക്കരുത്. അവരെ ആവശ്യമില്ലെങ്കിൽ അവരിൽ നിന്നും വാടകക്കും എടുക്കരുത്. കാരണം കുഫ്ഫാറുകളെ ഒരിക്കലും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നതാണ് (10b :121 ).ഒരു മുസ്‌ലിം അമുസ്ലിമിന്നു കീഴിൽ ജോലിയും ചെയ്യരുത്,കാരണം മുസ്ലിം ഒരിക്കലും ഒരു അവിശ്വാസിയുടെ കീഴിൽ നിൽക്കേണ്ടവനല്ല അതിലുപരി അവരുടെ നിന്ദക്കും  കാരണമാകേണ്ടി വരും. അത് അവന്റെ  മതത്തെ തേജോവധം ചെയ്യാനും കാരണമാകും.
     ഒരു മുസ്ലിം ഒരിക്കലും കുഫ്ഫാറുകൾക്കിടയിൽ സ്ഥിരമായി ജീവിക്കരുത്. കാരണം അവന്റെ  വിശ്വാസത്തെ ചുരുക്കാൻ അതിന്
കഴിയും. അതുകൊണ്ടാണ് അവിശ്വാസത്തിൻറെനാട്ടിൽ
(ബിലാദുൽ കുഫ്ർ ) നിന്നും വിശ്വാസത്തിൻറെ
(ബിലാദുൽ ഇസ്ലാം )നാട്ടിലേക്ക്
കുടിയേറാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്.കുഫ്ഫാറുകൾക്ക് വേണ്ടി ജോലി ചെയ്യുന്നവരും അവരോടു കൂടെ ജീവിക്കുന്നവരും അവരോട് കൂറു പുലർത്തുന്നവരും അവരെ അംഗീകരിക്കുന്നവരുമാണ്. ഇത് ഇസ്ലാമിൽ നിന്നും പുറത്തു പോകുന്ന കാര്യമാണ്.
ഒരാൾ അത്യാഗ്രഹത്തിനോ സുഖത്തിനോ ആയി  അല്ലെങ്കിൽ അവരുടെ മതത്തെ വെറുക്കുകയും സ്വന്തം സംരക്ഷണം ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തുവെങ്കിൽ
അത് അനുവദനീയമല്ല. ഏറ്റവും മോശമായ ശിക്ഷയെക്കുറിച്ച് ജാഗ്രത പാലിക്കുക
(10b: 121).
      പാഠപുസ്തക പ്രകാരം സംഗീതം, പാട്ട്, ചിരി, സന്തോഷകരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ആഹ്വാനം എന്നിവയെല്ലാം അധ്യായം മുന്നറിയിപ്പ് നൽകിയിട്ടുണ്ട്.മുസ്ലിം അവൻറെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ദൈവ ചിന്തകളിൽ നിക്ഷേപം നടത്തേണ്ടതും ബാലിശമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾകൊണ്ട് ചെലവാക്കേണ്ടത് അല്ല എന്നും വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ഇത്തരം പ്രതിനിധികളുടെ പ്രാധാന്യം പുതിയ ശത്രുവിനെ കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകളിലേക്ക് മാറുന്നു പ്രത്യേകിച്ചും പടിഞ്ഞാറുനിന്നുള്ള സാംസ്കാരിക അധിനിവേശം.കുഫ്ഫാറുകളെ അനുകരിക്കുന്നതിൽ വളരെ മോശമായ രീതി, കുഫ്ഫാറുകൾ അവരുടെ സമൂഹത്തിൽ പ്രമോട്ട് ചെയ്യുന്ന, പ്രാധാന്യം അർഹിക്കാത്ത അവരെ അസ്വസ്ഥരാക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യലാണ്. മുസ്ലിമുകൾ അല്ലാഹുവിനെ ഓർക്കുന്നതിനെ തൊട്ടും സത് പ്രവർത്തനങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതിനെ തൊട്ടും അലക്ഷ്യമാകുന്നവയാണ് അവകൾ. അള്ളാഹു പറയുന്നത് :വിശ്വസിച്ചവരേ, നിങ്ങളുടെ സമ്പത്തും സന്താനങ്ങളും ദൈവചിന്തയില്‍നിന്ന് നിങ്ങളെ അശ്രദ്ധരാക്കാതിരിക്കട്ടെ. ആര്‍ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നുവോ, അവരത്രെ നഷ്ടം പറ്റിയവര്‍.(63:9)(10b:124).കുഫ്ഫാറുകൾ പ്രാധന്യമില്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾക്ക് മൂല്യങ്ങൾ നൽകുന്നു എന്നാണ് അധ്യായം വിവരിക്കുന്നത്. കാരണം, മതപരമായ വിശ്വാസവും ജീവിതവും ശൂന്യമായത് കൊണ്ട്.
പ്രാധാന്യമില്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ എന്തെല്ലാമാണ്?പ്രധാനമായും ഗാനം, വാദ്യോപകരണം, സിനിമ, തിയേറ്റർ തുടങ്ങിയ കലാരൂപങ്ങളുടെ അവതരണങ്ങളിൽ സത്യം നഷ്ടപ്പെട്ടവർ പങ്കെടുക്കലാണ്.പിന്നെ പെയിൻറിംഗ്, ഡ്രോയിങ്, ശില്പം പോലോത്ത
ലളിത കലയാണ്.(അൽ ഫന്നുൽ ജമീൽ ) (സൗദിയിൽ കലയുടെ നിരോധന നിയമത്തെ മറികടന്നും ചില സ്കൂളുകളിൽ കലകൾ പഠിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്). പിന്നെ അല്ലാഹുവിനെ ഓർക്കുന്നതിനേക്കാളും അവന്ന് വഴിപ്പെടുന്നതിനേക്കാളും പ്രാധാന്യമുള്ള സ്പോർട്സാണ്. സ്പോർട്സ് യുവാക്കളുടെ പ്രാർത്ഥനകൾ നഷ്ടപ്പെടുത്താനും സ്കൂളുകളുടെയും ഗൃഹാവശ്യങ്ങളുടെയും പൂർത്തീകരണത്തിൽ തടസ്സം സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ഈ കാര്യങ്ങൾ മുസ്ലിം രാഷ്ട്രങ്ങളിൽ അനുവദിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, ഇല്ലെങ്കിലും ശത്രുക്കളുടെ വെല്ലുവിളികളെ നേരിടുന്നതിൽ എനർജികളെ  സേവ് ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. മുസ്‌ലിംകൾക്ക് അനാവശ്യ വിഷയങ്ങളിൽ ചെലവഴിക്കാൻ സമയം ലഭിക്കില്ല. (10b :124 -125 )
     പ്രവാചകരുടെയടക്കമുള്ള ജന്മദിനം ആഘോഷിക്കലിനെ തടയുന്നതും, ഫീസ് കൊടുക്കുന്നത് നിരോധിക്കുന്നതും, കലാമേളകളിൽ പങ്കെടുക്കുന്നതുമെല്ലാം വഹാബി പാരമ്പര്യ സംസ്കാരത്തിന്റെയും നവീന ചിന്തയുടെയും ഭാഗമാണ്. ഭാവനയേയും ക്രിയാത്മകതയെയും ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്ന മാനുഷിക നടപടികൾ വിദ്വേഷകരമാണ് എന്നാണ് ഡോക്ടർ ഖാലിദ്  അബ്ദുൽ ഫദൽ  പറയുന്നത്. ഒരുപക്ഷേ അത് വഹാബിസത്തിന്റെ ഏറ്റവും മോശമായ അസംബന്ധമോ അല്ലെങ്കിൽ വിനാശകാരിയായ പ്രത്യേകതയോ ആണ്.  ക്രിയാത്‌ മകതയുടെ ഒരുപടി മുന്നോട്ട് വെച്ചാൽ അതിനെ കുഫ്‌റിന്റെ പടിയായി സ്ഥാപിക്കുകയാനിന്നും അദ്ദേഹം പറയുന്നു.

We are Bound to Acquire Knowledge to Achieve divine Guidance and Eternal Salvation ہدایت اور ابدی نجات کا حصول علم کے بغیر ناممکن

مصباح الہدیٰ قادری ، نیو ایج اسلام
18 جنوری 2019
آج اکیسویں صدی میں اگر علم کی ضرورت اور اہمیت پر کچھ کہا یا لکھا جائے تو اس میں کوئی نئی بات نہیں، کیوں کہ تاریخ انسانی میں یہ دور اور اس کے بعد آنے والے مختلف ادوار علم اور سائنسی ترقی کے حوالے سے ہمیشہ یاد کئے جاتے رہیں گے۔ کچھ اہل علم و نظر یہ مانتے ہیں کہ آج علم و تحقیقی اپنی معراج کو پہنچ چکی ہے جس کا نتیجہ یہ ہے کہ آئے دن نئی نئی سائنسی ایجادات ہماری زندگی کا حصہ بنتی جا رہی ہیں۔ لیکن راقم کی نظر میں یہ رائے درست نہیں ہے، کیوں کہ ‘‘ستاروں سے آگے جہاں اور بھی ہیں’’، اور انسان اب اس سے بھی آگے کی پراوز کے لئے تیار ہو چکا ہے۔ ماضی میں جو انسان اپنے صرف دو بازؤں کا سہارا لیکر اپنی زندگی کی نَیّا پار لگاتا تھا آج وہی انسان ایک چھوٹی سی سائنسی ایجاد موبائل فون کے بغیر زندگی کا کوئی تصور نہیں کر سکتا۔
ایک لمحہ فکریہ
یہ کافی افسوس کا مقام ہے کہ علم و تحقیق کی اتنی ترقی اور توسیع کے دور میں بھی مسلمانوں کا شمار تعلیمی طور پر پسماندہ طبقے میں ہی کیا جاتا ہے۔ اس میں کوئی شک نہیں کہ آج مسلمانوں کی تعلیمی پسماندگی کے پیچھے وجہ ان کا معاشی، اقتصادی اور سیاسی طور پچھڑے پن کا شکار ہونا ہے، لیکن اس سے بھی انکار نہیں کیا جا سکتا کہ بحیثیت ایک قوم کے تعلیمی طور پر پسماندگی کا شکار ہونے میں خود مسلمانوں کی کوتاہی اور غفلت کا بھی بڑا دخل ہے۔ آج اگر کوئی مسلمان اپنے بچے کو پڑھا لکھا کر کامیاب بناتا ہے اور اللہ کا فضل بھی شامل حال ہوتو وہ مالدار بھی بن جاتا ہے، تو بالعموم دیکھا یہی گیا ہے کہ وہ مالداری اور عیش و عشرت کی دنیا میں ایسا کھو جاتا ہے کہ اسے اپنے ہی قوم کے وہ غریب و نادار اور مفلس و قلاش لوگ نظر نہیں آتے جو غربت اور تنگدستی کی وجہ سے اعلی تعلیم حاصل نہیں کر سکتے۔
 انہیں یہ یاد رکھنا چاہئے ایک قوم کی حیثیت سے وہ تبھی اس دنیا میں عزت و سرخروئی کی زندگی بسر کر سکتے ہیں جب ان کی قوم کا ایک ایک بچہ تعلیم یافتہ اور کامیاب و کامران ہو، ورنہ دنیا یہی کہے گی کہ ‘‘یہ دیکھو ایک جاہل قوم کا تعلیم یافتہ فرد جا رہا ہے’’، یا ‘‘تم مفلس قوم کے ایک مالدار فرد ہو’’۔ انہیں تب بھی غربت و جہالت کا طعنہ دیا جائے گا۔ لہٰذا، ہمیں دینی اور دنیاوی نجات اور فلاح و بہبود تبھی حاصل ہو سکتی ہے جب ہماری قوم کا ایک ایک فرد تعلیم و تعلم کے میدان میں جد و جہد کرے۔
صورتحال اتنی سنگین ہے کہ جو قوم کے مالدار ہیں وہ عیش و عشرت کی زندگی ترک کر کےاپنی مال کا ایک معتد بہ حصہ تعلیمی منصوبوں پر خرچ کریں۔ اپنی قوم کے ان پسماندہ لوگوں پر اپنا مال خرچ کریں جو قلت مال کی وجہ سے اعلیٰ تعلیم حاصل کرنے سے عاجز ہیں۔ جو تعلیم یافتہ افراد مال نہیں خرچ کر سکتے لیکن اپنی قوم کے دوسرے افراد کی تعلیم و تعلم کے لئے وقت نکال سکتے ہیں وہ اپنا وقت انکی تعلیم و تعلم پر صرف کریں۔ اور جو دوسروں کی تعلیم و تعلم پر دونوں خرچ کر سکتے ہیں وہ دونوں خرچ کریں۔ بہر صورت اب مسلمان اس بات کے متحمل نہیں رہے کہ وہ اپنی اور اپنی قوم کے ایک ایک فرد کی تعلیم و تعلم کے لئے کوشش ، محنت اور جد و جہد سے اپنا دامن بچا کر چین کی سانس لے سکیں۔
تعلیم و تعلم کی سماجی اور مذہبی تحریک
مسلمانوں کے سماجی حالات کا تو ایسے ہیں ہی کہ اب بحیثیت قوم مسلمانوں کو اپنی بقاء کے لئے تعلیم و تعلم کو اپنا شعار زندگی بنانا ناگزیر ہو چکاہے، لیکن مسلمانوں کو ان کا مذہب بھی علم حاصل کرنے ، علم سیکھنے اور سکھانے کی اس قدر حوصلہ افزائی کرتا ہے کہ اس کی نذیر فی الوقت دنیا کے کسی بھی زندہ مذہب میں نہیں ملتی۔
قرآن مقدس میں اللہ عزوجل کا فرمان ہے:
قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ (39:9)
ترجمہ: فرما دیجئے: کیا جو لوگ علم رکھتے ہیں اور جو لوگ علم نہیں رکھتے (سب) برابر ہوسکتے ہیں؟ بس نصیحت تو عقل مند لوگ ہی قبول کرتے ہیں۔ (عرفان القرآن)
محترم قارئین! ابھی آپ نے ملاحظہ کیا کہ کس پرزور انداز میں اللہ نے ایک اہل علم اور ایک لاعلم کے درمیان خط فاصل کھینچا ہے اور فرمایا ہے کہ کسی بھی صورت اہل علم اور لاعلم برابر نہیں ہو سکتے۔ اس لیے کہ ہدایت کا حصول اور ابدی نجات کا راستہ علم سے ہی ہو کر گزرتا ہے۔ اور جو علم سے عاری ہو وہ نہ تو ہدایت حاصل کر سکتا ہے اور نہ ہی نجات کا حقدار بن سکتا ہے۔ ہاں یہ الگ بات ہے کہ اللہ جسے چاہے محض اپنے فضل و کرم سے کسی کو بھی ہدایت اور ابدی نجات کا پروانہ عطا کر دے، لیکن یہ محض اس کے فضل و کرم پر موقوف ہے، جبکہ نظام قدرت یہ ہے کہ بندہ ہدایت حاصل کرنے اور ابدی نجات کا حقدار بننے کے لئے سب سے پہلے علم حاصل کرے اور اس پر عمل بھی کرے۔
حصول علم کی فضیلتیں:
من سلک طریقاً یطلب بہ علماً سھّل اللہُ لہ طریقا من طُرُق الجنۃ۔ و ان الملائکۃ لتضع اجنحتھا لطالب العلم رضا بما یصنع و اِن العالم یستغفر لہ کل من فی السماوات و من فی الارض و الحیتان فی جوف الماء واِن فضل العالم علی العابد کفضل القمر لیلۃ البدر علی سائر الکواکب واِن العلماء و رثۃ الانبیاءو اِن الانبیاء لم یورثوا درھماً و لا دیناراً و اِنما ورثوا العلم؛ فمن اخذ فقد اخذ بحظ وافر۔ (مسند احمد ۔ ابوداؤد۔ ترمذی۔ ابن ماجہ)
ترجمہ مع مفہوم
جو شخص حصول علم کے لئے اپنے گھر سے نکل کر سفر کرتا ہے اللہ اس کے بدلے اپنے فضل سے اس کے لئے جنت کے راستوں میں سے کوئی ایک راستہ آسان فرما دیتا ہے۔ طلب علم کے مقصد سے گھر سے نکلنے والوں کی راہ میں فرشتے ان کے عمل سے خوش ہو کر ان کے راستے میں اپنے پروں کو بچھا دیتے ہیں۔ اور سن لو! زمین و آسمان اور دریا و سمندر میں رہنے والی اللہ کی تمام مخلوقات علم رکھنے والے کے حق میں دعائے مغفرت کرتی ہیں۔ اور ایک اہل علم کی فضیلت ہزاروں بکثرت عبادت گزاروں پر ایسی ہی ہےجیسے چودہویں رات کا چاندتمام سیارگان فلک پر جگمگاتا ہےاور اس کی روشنی میں تمام ستاروں کی ضیاپاشیاں ماند پڑ جاتی ہیں۔ اور حاملان علم ہی انبیاء کے وارث ہیں اس لئے کہ انبیاء اپنی وراثت میں درہم و دینار نہیں چھوڑتے بلکہ وہ اپنے بعد وراثت میں علم کا سرمایہ دنیا میں چھڑ جاتے ہیں۔ لہٰذا، جس نے علم حاصل کیا اس نے اللہ کی رحمت اور انبیاء کی وراثت سے پھرپور حصہ لیا۔